دستور موقت و یا دادرسی فوری
دستور موقت
دستور موقت یا دادرسی فوری نهادی است که با تمایل و اصرار ذی نفع دادگاه یا وکیل وی درخواست داده می شود . (دستور موقت و یا دادرسی فوری )
تشخیص صدور دستور موقت برای دادگاه اهمیت ویژه ای دارد و اجرای آن برای طرفی که علیه وی صادر می شود سختی و خسارات قابل توجهی به بار می آورد .
(دستور موقت و یا دادرسی فوری )
پس در اموری که فوریت دارد باید قراردستور موقت به درخواست ذی نفع صادر شود .
ماده ۳۱۰ قانون آیین دادرسی مدنی در باب دستور موقت آورده است :
« در اموری که تعیین تکلیف آن فوریت دارد، دادگاه به درخواست ذینفع دستور موقت صادر می نماید. »
منظور از دستور موقت (که به دادرسی فوری نیز معروف است) این است که گاهی موضوع اختلاف به گونه ای است که تا حصول نتیجه نهایی و اجرای حکم، ممکن است اشکالات یا اقدامات جدیدی مانع از اجرای حکم فراهم شود.
بطور مثال ، شخصی که مدعی ابطال قرارداد فروش آپارتمانش به دیگری است نگران این است که تا رسیدگی دادگاه و صدور حکم طرف دعوی آپارتمان به شخص دیگری منتقل کند.
بنابراین در تعریف دستور موقت می توانیم بگوئیم که :
« دستور فوری دادگاه بر منع یا انجام عملی خاص یا توقیف عمل تا صدور حکم و تصمیم نهایی در دعوای اصلی »
باید به این نکته توجه داشته باشیم که دستور موقت هیچ تاثیری بر اصل دعوا نخواهد داشت و یک اقدام تامینی است .
دستور موقت میتواند ضمن دادخواست راجع به اصل دعوا، پس از اقامه دعوی یا پیش از تقدیم دادخواست، نسبت به اصل دعوا درخواست شود.
قرار تامین خواسته چیست ؟ بهتر است این مطلب را از دست ندهیم .
دستور موقت و یا دادرسی فوری
وکیل ( برای گرفتن وکیل کلیک کنید . )
مشاوره حقوقی ( برای گرفتن راهنمائی و مشاوره حقوقی کلیک کنید .
داود چشمی
نکته: با توجه به ماده ۳۱۸ قانون آیین دادرسی مدنی در صورتی که از قبل اقامه دعوا نشده باشد، درخواست کننده باید حداکثر ظرف ۲۰ روز از تاریخ صدور دستور به منظور اثبات دعوای خود به دادگاه صالح مراجعه و دادخواست خود را تقدیم کند.
معیار فوری بودن
همانطور که در ماده ۳۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی آمده است :
« تشخیص فوری بودن موضوع درخواست با دادگاهی می باشد که صلاحیت رسیدگی به درخواست را دارد . »
فوریت، امری موضوعی است که تشخیص آن به صلاحدید دادگاهی که به درخواست رسیدگی می نماید واگذار شده است.
ویژگی های دستور موقت
دستور موقت اقدامی است که به تبع اصل دعوا درخواست می شود . بنابراین دستور موقت اقدامی تبعی است .
تبعی بودن دستور موقت دارای ویژگی هایی است از قبیل:
الف- اصل دعوا باید مطرح شده یا قابل طرح باشد.
ب- خواسته دستور موقت باید از خواسته دعوا متفاوت باشد.
ج- دستور موقت اقدامی موقتی است.
د- صدور دستور موقت مستلزم احراز فوریت است.
هـ- صدور دستور موقت مستلزم اخذ تأمین است.
و- دستور موقت با صدور رأی بدوی مرتفع نمی شود.
ن- اجرای دستور موقت مستلزم تأیید رئیس حوزه قضایی است.
مرجع صالح برای رسیدگی به درخواست دستور موقت
به موجب ماده ۳۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی چنانچه اصل دعوا در دادگاهی مطرح باشد مرجع درخواست دستور موقت همان دادگاه خواهد بود و در غیر این صورت مرجع درخواست دادگاهی می باشد که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد.
